Platform voor onderzoeksjournalistiek Investico dook in een Roemeense fraudezaak, waarvoor acht voetbalbestuurders en zaakwaarnemers vorig jaar werden veroordeeld tot jarenlange gevangenisstraffen. Zij gebruikten Nederlandse postbusfirma’s om de economische rechten op voetballers tegen onrealistisch lage prijzen te kopen van Roemeense clubs.

Die rechten werden vervolgens met miljoenenwinsten doorverkocht aan andere, buitenlandse voetbalclubs. De opbrengsten van deze fraude sluisden de daders via Rotterdamse postbusbedrijven weg naar de Britse Maagdeneilanden, een belastingparadijs.

Zo verhuisde de spits Ionel Ganea in de zomer van 1999 van Gloria Bistrita naar VfB Stuttgart. Maar al in oktober 1998 sloot de eigenaar van Bistrita, Jean Padureanu, een contract met Phoenix BV, een brievenbusbedrijf in Rotterdam. Phoenix werd voor 600.000 dollar eigenaar van de ‘economische rechten’ van Ganea. Phoenix verkocht die rechten de zomer erna door aan VfB Stuttgart voor twee miljoen dollar. Een winst van 1,4 miljoen dollar dus.

Van de miljoenen bleef slechts een commissie van twee procent, 28.000 dollar, in Rotterdam. De rest werd twee dagen later overgeboekt naar Tierney International Ltd. op de Britse Maagdeneilanden. Uit het onderzoek blijkt dat weer een paar dagen later 650.000 dollar werd bijgeschreven op bankrekeningen in Luxemburg en Gibraltar van de broers Ioan en Victor Becali, de zaakwaarnemers van Ganea. Ook bestuurders van de Roemeense clubs streken volgens de Roemeense rechter een deel van de buit op.

Betalingsbewijs voor de transfer van Paul Codrea. ‘Dit moet wel de eerste keer zijn dat een voetballer wordt verkocht als een consumptieartikel’, merkte de Roemeense openbaar aanklager over het bonnetje op.

Bij de zoektocht naar de mysterieuze en onvindbare Johan Versluis, die deze bv’tjes bestierde, vond De nog tientallen andere Nederlandse bedrijven die zich bezighouden met opkopen van spelersrechten en constructies met image rights, voornamelijk in Zuid-Europa. Het lijkt te gaan om wijdvertakte netwerken van trustkantoren, zaakwaarnemers en voetbalbestuurders, die gebruik maken van gunstige fiscale regelingen in Nederland.

De transferfraudezaak toont aan hoe eenvoudig het kan zijn om op de transfermarkt geld van voetbalclubs achterover te drukken. De constructies zijn vergelijkbaar met die van de vastgoedfraude. Zoals Jan van V. en zijn handlangers in de Klimopzaak met kantoorpanden schoven, zo deden de Roemenen dat met voetballers: abc-transacties, waarbij spelers een paar keer werden doorverkocht om de prijs kunstmatig op te drijven. De clubs – en hun supporters – waren de dupe.