Bij ADHDcentraal, een ggz-instelling uitsluitend gericht op ADHD diagnostiek en behandeling bij volwassenen, loopt bijna niemand zonder diagnose naar buiten. Oud-werknemers beschuldigen het bedrijf van overdiagnosticering, blijkt uit onderzoek van Investico samen met radioprogramma Argos, weekblad De Groene Amsterdammer en dagblad Trouw.

Psychologen die twijfelden aan de ADHD-diagnose, zeggen dat hun oordeel aan de kant werd geschoven. Ook door de strakke tijdsplanning is er weinig tijd voor twijfel of uitgebreid onderzoek, vertellen oud-werknemers van wie sommigen uit onvrede zijn vertrokken. Bij 85 procent van de cliënten die de instelling test, blijkt sprake te zijn van ADHD. ‘Er werd zoveel mogelijk ADHD vastgesteld, tenzij het écht, écht, écht, heel duidelijk iets anders was’, aldus een oud-werknemer.

Medicatiegebruik neemt toe

De directie van ADHDcentraal wijst de beschuldigingen van de hand en herkent de klachten ook niet, zegt ze. Alle diagnoses komen ‘uiterst zorgvuldig’ tot stand en de tevredenheid van cliënten is volgens het bedrijf groot. ‘Patiënten waarbij de diagnose niet gesteld kan worden, nemen wij niet in behandeling. Wanneer wij structureel zouden overdiagnosticeren, zouden patiënten en verwijzers met recht ontevreden zijn maar ook van hen hebben we nimmer dit verwijt gekregen.’

Met acht vestigingen in diverse steden is ADHDcentraal in krap zes jaar tijd uitgegroeid tot een van de grootste instellingen op het gebied van ADHD bij volwassenen. Van de twintigduizend nieuwe behandelingen die in 2019 werden gestart, vonden er zesduizend bij ADHDcentraal plaats. Het medicijngebruik voor ADHD onder kinderen nam de laatste tien jaar af, maar bij volwassenen groeit het gebruik van deze medicatie sterk. Sinds 2013 nam het gebruik in de leeftijdsgroep van 25 tot 35 jaar toe met 74 procent.

Diagnosestraat

Na een klacht van een oud-werknemer benaderde Investico dertig voormalige hulpverleners van ADHDcentraal. Bijna een kwart van hen wilde praten en het overgrote deel bleek deels of erg ontevreden over de manier waarop het bedrijf tot diagnoses komt. Dat gebeurt gemiddeld binnen drie uur in een zogeheten ‘diagnosestraat’, behandelen kan alleen met medicatie.

Oud-werknemers verwijten het bedrijf ook minuten te declareren die in werkelijkheid niet worden gemaakt. Gestandaardiseerde declaraties komen vrijwel altijd nét uit boven de ondergrens die zorgverzekeraars aanhouden. En volgens een intern protocol dat voorschrijft hoe werknemers hun minuten moeten registeren, zouden verpleegkundig specialisten bij ADHDcentraal op één diagnosedag elf uur werken, terwijl ze dat in werkelijkheid niet doen.

Ook dit verwijt is volgens het bedrijf onjuist. Het werk dat volgens het protocol tot extreem lange werkdagen zou leiden, wordt volgens hem deels op andere dagen gedaan. De normtijden zijn gemiddelden: ‘Sommige verpleegkundig specialisten zullen langer over de activiteit doen, anderen korter’, zegt directeur Jan-Eidse van Melle. Volgens hem hebben zorgverzekeraars ingestemd met de declaratiemethode van ADHDcentraal. Verzekeraars laten desgevraagd weten zich hier niet in te herkennen.