De Tweede Kamer besteedt steeds minder tijd en aandacht aan het controleren van nieuwe wetten. Aandacht daarvoor komt in het gedrang door een ‘wildgroei aan debatten’ over de actualiteit.

Christelijke partijen en organisaties boeken steeds meer succes in hun strijd tegen abortus. En daar maken ze, heel strategisch, niet te veel ophef over.

Nederlandse bedrijven testen hun werknemers vaker op drugs. Dat is illegaal, maar niet zonder reden. Met name arbeidsmigranten die werken onder hoge druk zijn vatbaar voor verslaving.

Het principe ‘de vervuiler betaalt’ wordt door vrijwel niemand bestreden, maar de praktijk is anders. Overheden blijken vergevingsgezind richting verontreinigende bedrijven.

Via de kennismigrantenregeling kunnen bedrijven snel en soepel visa regelen voor werknemers. Maar misbruik ligt op de loer. Het maakt Nederland kwetsbaar voor spionage en politieke beïnvloeding.

Het private opleidingsbedrijf NCOI verwierf met een slim verdienmodel een monopolie op volwassenenonderwijs en omscholing. Studenten klagen over extra kosten. Docenten zijn uitgeknepen freelancers.

Kwetsbare burgers worden aan de gemeentegrenzen geweigerd omdat ze dure zorg nodig hebben. Zo is een groep ‘ongewensten’ ontstaan die elke gemeente liever ziet vertrekken.

Het ministerie van VWS dat Nederland door de coronacrisis moet leiden, had ook na de eerste golf geen visie, geen regie, geen plan.

Vaste biomassa, bijvoorbeeld in de vorm van houtpellets, is goed voor een derde van de Nederlandse groene energie. Maar is de ‘oogst’ van het hout dat bij ons wordt opgestookt wel echt duurzaam?