Vanaf 2005 smeerden de banken bedrijven en instellingen dubieuze leningen aan waar zelfs experts vaak niets van begrepen. Deze renteswaps ruïneerden talloze ondernemers. De banken komen ermee weg.

De Autoriteit Consument en Markt dwarsboomt afspraken voor meer dierenwelzijn, minder vervuiling, eerlijke lonen of minder bureaucratie. Wie is die oppermachtige, maar onbekende toezichthouder?

De waterschappen zijn op buitenlands avontuur. Onder het motto ‘van hulp naar handel’ treden ze op als vooruitgeschoven post voor het Nederlandse bedrijfsleven.

Door de liberalisering van de energiemarkt zaten gemeenten en provincies opeens op grote bergen geld. Het geld staken ze in onverantwoord riskante projecten. Buiten het zicht van de burger.

In de jaren dat miljoenen Nederlanders een beleggingsverzekering afsloten en daarmee een woekerpolis kregen aangesmeerd, wisten de verzekeraars wel degelijk dat ze een ondeugdelijk product verkochten.

De Nederlandse overheid heeft tomeloze digitale ambities, maar enige samenhang ontbreekt en ondanks vijftien jaar bouwen zijn de onderliggende computersystemen een puinhoop.

In de afgelopen vijf jaar reserveerden lagere overheden 230 miljoen aan steun voor voetbalclubs in de ere- en eerste divisie. Gemeenten overtreden daarmee op grote schaal Europese staatssteunregels.

Sinds de financiële crisis moeten strenge regels en toezichthouders de burger beschermen tegen nieuwe rampen. Gebeurt dat ook? De AFM blijkt een ‘consumentenwaakhond’ die niet wil én niet mag bijten.

Niet de private investeringen en de dynamiek van het bedrijfsleven zijn de drijver van de Nederlandse kenniseconomie. Publiek geld is dat, zo laat de casus-Danone zien. Zijn er ook publieke voordelen?